- otrzymanie
- 1. obtention2. réception3. ton
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
otrzymanie
Regardez d'autres dictionnaires:
darmocha — Otrzymanie czegoś za darmo lub coś otrzymane za darmo Eng. An act of acquiring something free of charge or anything enjoyed free of charge … Słownik Polskiego slangu
próżnia — 1. Mówić, pisać itp. w próżnię «mówić, pisać itp., nie mając nadziei na otrzymanie odpowiedzi, nie spodziewając się żadnego oddźwięku, zainteresowania, zrozumienia»: Jedni może tok jego myśli śledzą z uwagą, inni, gdy ich temat nie interesuje ( … Słownik frazeologiczny
alchemia — ż I, DCMs. alchemiamii, blm «uprawiane w średniowiecznej Europie dociekania oparte częściowo na próbach doświadczalnych mające na celu otrzymanie substancji (kamienia filozoficznego) umożliwiającej przetwarzanie wszelkiej materii w metale… … Słownik języka polskiego
ciąg — m III, D. u, N. ciąggiem; lm M. i 1. «nieprzerwana ciągłość, tok czegoś» a) «w przestrzeni: droga, ulica, szlak, trasa; pasmo, pas» Ciąg pieszy, komunikacyjny, uliczny, spacerowy, przewozowy, handlowy, wystawowy, usługowy, widokowy. Ciąg zieleni … Słownik języka polskiego
kwitować — ndk IV, kwitowaćtuję, kwitowaćtujesz, kwitowaćtuj, kwitowaćował, kwitowaćowany 1. «potwierdzać otrzymanie czegoś swoim podpisem» Kwitować odbiór garderoby z pralni. 2. «odpowiadać, reagować na coś czymś, zbywać coś czymś» Kwitować coś śmiechem.… … Słownik języka polskiego
nokaut — m IV, D. u, Ms. nokautaucie; lm M. y sport. «w boksie: decydujący cios, po którym przeciwnik co najmniej przez 10 sekund jest niezdolny do walki, po czym zostaje z niej wyeliminowany» Ciężki nokaut. Walka zakończona nokautem. Przegrać walkę przez … Słownik języka polskiego
odbiór — m IV, D. odbiórbioru, Ms. odbiórbiorze, blm 1. «wzięcie, otrzymanie, odebranie, przyjęcie czegoś» Odbiór bagażu, listu. Odbiór budynku przez inwestora. Pokwitować odbiór czegoś. Zgłosić się po odbiór czegoś. przen. «percepcja, sposób reagowania,… … Słownik języka polskiego
próżnia — ż I, DCMs. próżniani; lm D. próżniani 1. «pusta przestrzeń, pustka» Kilof trafił w próżnię. ◊ Mówić, pisać w próżnię «mówić, pisać nie mając nadziei na otrzymanie odpowiedzi, nie spodziewając się oddźwięku zrozumienia» ◊ Słowa, wywody, argumenty… … Słownik języka polskiego
społeczny — społecznyni 1. «odnoszący się do społeczeństwa; powstający, tworzący się w społeczeństwie; realizowany w społeczeństwie, przez społeczeństwo, związany ze społeczeństwem» Ustrój społeczny. Rozwój, ruch, przewrót społeczny. Grupa, klasa społeczna.… … Słownik języka polskiego
stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… … Słownik języka polskiego
uboczny — «dotyczący czegoś pośrednio, luźno z czymś związany; dodatkowy, marginesowy, poboczny» Uboczne skutki, efekty, cele. Uboczne dochody. Uboczna myśl. Uboczne zajęcie. ∆ Uboczne działanie leków «dodatkowe, zwykle niepożądane, szkodliwe działanie… … Słownik języka polskiego
